Zdrada w związku. Co się dzieje po…

Partner, który dowiedział się o zdradzie może sprawiać wrażenie osoby, która nie wie co się stało. Przeżywa pierwszą fazę szoku, dlatego czuje jakby wszystko się zatrzymało. Partner jest zdezorientowany i czuje, że utracił kontrolę nad własnym życiem-dotychczas przewidywalnym.

Jest to wiadomość  porównywalna do informacji o  utracie życia przez kogoś bliskiego w nagłych okolicznościach. Wywołuje bardzo podobne skutki psychiczne.

W drugim etapie występuje zaprzeczanie. Partner zdradzony nie dopuszcza do siebie, że coś takiego się stało. Twierdzi: „to niemożliwe żeby mi się to przytrafiło”, „to jakiś żart, pomyłka”, „trzeba to sprawdzić, powiedz że to nieprawda”.

Kolejny etap to przeżywanie cierpienia. Dociera do świadomości wachlarz emocji: wściekłość, żal, złość, lęk a także poczucie winy.

Żal może być efektem utraty relacji ale także wiąże się z poczuciem upokorzenia. W zdradzie pojawia się myśl: „on/ona jest lepszy/a od ciebie”, jest to uderzenie w męskość/kobiecość w atrakcyjność seksualną. Zostaje mocno zachwiane jest poczucie własnej wartości.

Po zdradzie pojawia się także silny lęk o siebie, o swoją przyszłość oraz przyszłość dzieci. Padają pytania „co powiedzą znajomi” lub rodzina itp. Nie rzadko pojawia się też poczucie winy u osoby zdradzonej. Obwinia się, że do tego doprowadziła, zwłaszcza kiedy jest oskarżana przez sprawcę zdrady, który chce zminimalizować swoją odpowiedzialność.

Wiele zdradzonych partnerów doświadcza bezradności. Nie widzą co zrobić, jak się powinni zachować. Czy przebaczyć ale nie wiedzą jak. Pragną odejść ale nie mają gdzie. Doświadczają wewnętrznego konfliktu. Z jednej strony chcą przebaczyć ale z drugiej strony wcale nie mogą tego przeskoczyć, to ich przerasta.

Należy zwrócić uwagę, że niebezpieczne jest przebaczanie na siłę, które wynika z lęku przed samotnością, z braku poczucia własnej wartości. Niczemu nie sprzyja tłumienie emocji i udawanie, że sam czas leczy rany. Gdy emocje są zbyt intensywne to znaczy, że nie jest to czas na podejmowanie decyzji o pozostaniu, ani o odejściu. Na tym etapie rozmowy partnerów nie przynoszą ulgi – towarzyszą im epitety, wzajemne oskarżenia, chęć upokorzenia i poniżenia partnera, który zdradził. Zbyt szybka próba powrotu do związku może w tej fazie przynieść odwrotny skutek. Na tym etapie warto zwrócić się o pomoc do psychologa lub terapeuty rodzinnego.

https://www.psycholog-mediator.pl/ mgr Joanna Kozieł Psycholog w Legnicy, Mediator rodzinny, Psychologiczna terapia w Legnicy.

Podjęcie decyzji co dalej to kolejny etap. Jeżeli partnerzy decydują się być razem wcale nie muszą znać odpowiedzi na pytanie „jak to zrobić”. Raczej powinni sobie odpowiedzieć na pytanie „dlaczego chcą być razem”.

W fazie budowanie relacji partnerzy patrzą na zdradę jak na proces, który jest wieloaspektowy. Jest bardziej złożony niż by się to mogło wydawać. Zdrada rozpoczyna się długo długo wcześniej i wynika z bardzo wielu czynników należą do nich m.in.:

             >  brak otwartości i nieuporządkowane życie emocjonalne,

             >   brak bliskości,

             >   wzorce zachowania zaczerpnięte z rodziny pochodzenia  ale także ze środowiska w którym się żyje,

             >  zaniedbania relacji małżeńskiej (na przykład poprzez brak rozmów),

             >   wcześniejszych doświadczeń seksualnych bez relacji bliskości,

             >  brak satysfakcji w życiu seksualnym ,

             >  poczucie osamotnienia,

            >  odreagowanie stresu wynikającego z porażek w życiu zawodowym, trudności finansowych, choroby.

Końcowa faza to akceptacja strat oraz przebaczenie. Nie oznacza to zapomnienia lecz uwolnienie się od negatywnych emocji, rozpaczy czy chęci odwetu. Przebaczenie również dotyczy wybaczenia sobie i uporządkowanie oczekiwań.

Ostateczną konsekwencją zdrady może być przemiana w kierunku pogłębienia relacji i zrozumienia potrzeb partnerów. Jest to możliwe mimo, ze zajmuje to czasami wiele lat oraz wymaga głębokiej przemiany samego siebie. Należy pożegnać się z iluzją na temat związku i partnera na rzecz realnych oczekiwań i rzeczywistej postawy partnera w związku.