Miłość nie ma wzorca idealnego – tak jak nie ma idealnego człowieka z idealnymi potrzebami.

Każdy z nas inaczej doświadcza miłości, która jest wpisana w naturę człowieka. Jej przeżywanie przez partnerów może być zróżnicowane,

a na pewno uzależnione od cech osobowości oraz właściwości psychicznych partnerów.

W badaniach wykazano, że pośród typów miłości najintensywniej przeżywany przez populację typ miłości to Eros i Agape (Agape to połączenie Eros i Storge), najmniejsze zaś nasilenie ma Ludus i Pragma (Pragma to połączenie Storge i Ludus). Stwierdzono wiele istotnych statystycznie korelacji między składnikami (namiętność, intymność oraz zaangażowanie) a typami miłości, spośród których najsilniejsze to związki między Zaangażowaniem a Agape oraz między Namiętnością a Erosem. Ukazuje to wielowymiarowość tego uczucia oraz jego niezwykłą złożoność. Realizacja miłości może odbywać się na wiele sposobów, ludzie poszukują odpowiedniego partnera/ki, który/a ma kompatybilne względem nich cechy. Niedopasowanie partnerów w związku pod względem cech osobowych, temperamentalnych oraz odmienny system wartości, wyobrażeń i oczekiwań, to jedne z powodów podjęcia decyzji o rozstaniu (często jeszcze na etapie poznawania się).

Współcześnie do miłości podchodzi się również z poziomu bio-chemicznego – “Czy miłość to tylko (neuro) peptyd?”